Betere organisatie, beter leiderschap, betere keuzes, betere wereld… dat kun je niet top-down uitrollen en dan resultaten verwachten. Je kunt het ook niet via een project implementeren. Je kunt het ook niet uitbesteden aan een bureau. Je kunt het maar op één manier bereiken: “To know thyself”. Maar daar kun je wel hulp bij krijgen.
To know thyself; de beroemde woorden op de tempel van Apollo in Delphi. Een eeuwenoude wijsheid of praktisch advies? Hoe dan ook als jij je meer bewust wordt, je gewaar-zijn ontwikkelt, dan ga je betere keuzes maken. Betere keuzes als in beter voor iedereen, en niet enkel voor jezelf. Want daar ligt onze grootste mogelijkheid om een betere wereld/organisatie/leidend vermogen te creëren? Radicale verantwoordelijkheid voor alles wat jij denkt, zegt en doet. Alles.
Poeh, is dat niet erg vermoeiend? Oh ja dat kan het zeker zijn. Elke keer weer in de spiegel kijken en naar binnen gaan. Wat is mijn aandeel in dit resultaat? En nog erger: de spiegeling, of reacties, van anderen. Een vervelende reactie, een vingerwijzing, dat wat maar niet lukt, je alleen voelen… het hoort er allemaal bij. Je kunt het zien als uitnodigingen om jezelf beter te leren kennen. Je oogst immers wat jij zaait, en je daar van bewust worden is geen sinecure. Maar wel de enige weg.
Hoe gaaf zou het zijn als je binnen je eigen organisatie daarin wordt gefaciliteerd? Als je collega’s door datzelfde proces gaan en er een omgeving wordt gecreëerd waarin dit leerproces, met als zijn ups en downs, er mag zijn, geaccepteerd wordt? Wat een sprongen zal deze organisatie dan maken! Daar wil je toch (aan) werken?! Lees ook wat ik schreef over een veilige plek en de kwaliteit van luisteren, en eigenlijk al mijn andere blogs.
Dit is waar het om gaat lieve mensen: jezelf leren kennen. Leren zien wat je werkelijk oogst met je denken/zeggen/doen. Wanneer je strijd creëert en wanneer verbinding. Jouw gedrag komt voort uit wat je denkt. Mensen voelen dat wat je werkelijk denkt. Mensen horen je woorden en zinnen en denken: “Iets klopt er niet, of hij begrijpt het niet”.
Ik denk aan de moeder in de winkel die haar kind een pets om de oren uitdeelde nadat hij zijn jongere broertje had geslagen: “Je mag niet slaan!” zei ze. Pets.
Ik denk aan John de Mol die zijn medewerker bij zich riep, hem alle kanten van de kamer liet zien, en hem tenslotte naar buiten bonjourde. Ik ben hier de baas (heb de macht) en zal jou dat eens duidelijk maken. Tja…
De twee MT-leden die elkaar niet vertrouwden en de schuld daarvan bij de ander legden. Maar zie je niet dat je nu hetzelfde doet (oogst en zaait) waar je de ander van beschuldigt.. Huh?
De eigenaar die zich uitdrukkelijk uitsprak zich niet te willen bemoeien en de verantwoordelijkheid bij zijn managementteam legde. De eigenaar die ook alles zo had dicht getimmerd dat alle bevoegdheden bij hem lagen. Hmmm…
De manager die duidelijk oververmoeid was van het maandelijkse proces dat o zo bekend is in beursgenoteerde bedrijven: begin van de maand rustig aan, tweede en derde week wat tempo maken, en tenslotte in de laatste week sprinten om toch maar weer de targets te halen. De targets die hij op dezelfde manier door vertaalde naar zijn team.
Een minister president die op leugens wordt betrapt en denkt de ander te overtuigen met strenge regels. En als het beleid niet werkt de burger de schuld geeft. Joh…
Een nieuwe bedrijfscultuur leg je niet op. Heeft ook niets met overtuigen te maken. Je zult in alle eerlijkheid naar jezelf moeten kijken, je eigen aandeel daarin ontdekken, en dan bewust anders leren denken, zeggen en doen. To know thyself. Van daaruit is het niet meer dan logisch om je medewerkers datzelfde proces aan te bieden. Coachen op bewust worden dus.
Terug naar homepage.
Foto via Unsplash van Jim Wilson.
Geef een reactie