Een veilige plek

Op de momenten dat we vastlopen ontstaan er andere vragen. We lopen immers niet zo maar vast. Hopelijk heb je thuis of in je directe omgeving de ruimte om dit vastlopen te onderzoeken. Kun je in alle veiligheid en oordeelloosheid zijn hoe je je dan voelt en dit uitspreken zonder angst. Hoe gaaf zou het zijn als je overal van dit soort “safe places” hebt, waar je gewoon naar binnen kunt lopen op het moment dat je voelt dat je dat nodig hebt? Een plek waar tijd niet bestaat, waar onvoorwaardelijke aandacht is, waar mensen zijn die begrijpen wat “holding space” inhoudt en deze ook faciliteren…

De behoefte aan deze plekken lijkt te groeien in onze maatschappij. We zien mensen zich terugtrekken. Even een time-out. We verliezen ons in binge-watchen en social media. Wat als we “safe places” kunnen creëren in onze organisaties? Wat als we mensen hebben die dat kunnen faciliteren? Hoe fijn zou het zijn om even dat overprikkelde zenuwsysteem te “baden” in een oase van veiligheid?

Ik heb ervaren dat dit mogelijk is. Ik heb ervaren hoe enorm verzachtend en liefdevol dit voelt. Vanaf september 2021 volgde ik een MOOC* genaamd “Leading From the Emerging Future”. Een internationale cursus aan MIT**. Om te kunnen leiden vanuit de toekomst is het belangrijk dat je een verbinding met de bron kunt leggen. Dat je uit de actie stapt. Uit het alsmaar zoeken naar oplossingen. Uit de controle en beheersing. Uit het oude denken. Onderdeel van deze cursus was het deelnemen aan een Hub of Coaching Circle. Mijn Hub werd mijn Coaching Circle.

Deze Hub bestaat uit voor mij (toen) onbekende mensen van over de hele wereld. De “facilitators” van de Hub zijn mensen die ervaren zijn in het creëren van een “safe place”. Ik herkende de manier en de woorden die er toe doen om een veilige plek te creëren. Bij mijn organisatieonderzoeken creëer ik deze plekken ook, want hoe kun je anders je, soms pijnlijke, bevindingen over je werkplek delen, of je persoonlijke verdriet? Nu ik zelf weer eens heb ervaren hoe fijn het is om naar zo’n veilige plek te kunnen gaan, ben ik meer dan ooit tevoren weer gesterkt in mijn passie om (van en in organisaties) zulke plekken te faciliteren en creëren. Goede werkgevers begrijpen de noodzaak van dit soort plekken (in welke vorm dan ook) voor het welzijn van hun medewerkers en dus voor de organisatie als geheel.

Deze mini-documentaire “And the Music Played the Band” faciliteert ook zo’n veilige plek. Zoek voor 35 minuten een plek voor jezelf, doe je oordopjes in en geniet. De woorden en reflecties van Charles Eisenstein vertellen ons over de reden waarom we ons willen terug trekken, en wat ons helpt om toch weer aanwezig te zijn in deze maatschappij: “What is mine to give?”. Dat is de te beantwoorden vraag als je vastloopt. Op een veilige plek kun je tot antwoorden komen.

Terug naar de Homepage

*MOOC: Massive Open Online Course

**MIT: Massachusetts Institute of Technology

Foto is van de documentaire “And the Music Played the Band” van Ben Stewart (link in tekst)