Wat heerlijk als alles gestroomlijnd verloopt. Als alle poppetjes hun taken uitvoeren. Als klanten verlangen naar jouw producten en diensten. Als… als dat toch eens allemaal zou kunnen. Helaas, je hebt met mensen te maken, geen poppetjes. Ook niet met schroefjes en knoppen overigens. Input, proces, output en klaar. If only… Zo werd er aan het begin van de industrialisatie wel gedacht. Opdelen die hap, ieder zijn taak, en klaar.
Ook binnen ons economisch model wordt zo nog gedacht. Alles wat stroomlijning in de weg staan, wat de machine kan stoppen van soepel lopen, wordt buiten het speelveld geplaatst: externaliteiten. Deze manier van denken en doen is er behoorlijk ingeslepen. Onbewust worden nieuwkomers zo snel mogelijk in het regiem van de organisatie ingeleerd, zijn mensen die ziek zijn lastig voor de planning en klanten die vragen stellen.. liever niet.
Maar wat als je alles wat niet soepel meebeweegt bekijkt als een mogelijkheid om te leren. Die nieuweling die met andere ogen de processen waarneemt en zich positief of negatief verbaast. De collega met een burn-out. De ex-collega die van baan is veranderd. De werknemer die altijd de vinger opsteekt als er geen vragen zijn gesteld. De klant die met een klacht komt.. of is het misschien een idee, een tip om het beter te doen?
Daarom een ode aan de misfits. Want misschien passen ze niet omdat jij de verkeerde puzzel aan het leggen bent. Omdat je oren nog gevuld zijn met bijenwas, of je jezelf overschreeuwt. Omdat jij geen zin hebt om weer bij te sturen, te veranderen, aan te passen. Zet je oren open en creëer ruimte voor de misfits. Ze zijn goud waard.
Terug naar homepage.
Foto via Unsplash van Lena Varzar
Goed Gevoel Organisaties 
Geef een reactie