Aanpassen is overleven, totdat je merkt dat je jezelf bent vergeten.
Als kind ben je loyaal aan je familie(systeem). Op school wil je erbij horen. Of, nou ja, niet al teveel afwijken. En ook werk en de maatschappij zijn systemen die iets van je vragen qua loyaliteit en aanpassing. Wat we vaak nog niet zien is dat elk systeem zo zijn eigen normen en waarden heeft die jou niet altijd passen. Dat besef komt dan na een burn-out, of een met een gevoel van er niet bij horen, of het idee dat jij veel meer moet doen om je te bewijzen dan een ander.
De diversiteitsstudies beschrijven het al langer en het fenomeen wordt steeds meer bespreekbaar. We leven in een masculiene wereld. Dat is geen oordeel, maar een feit. Om daarin succesvol te zijn hebben we, mannen én vrouwen, onze masculiene kant flink opgeblazen.
Om de balans weer te vinden, in onszelf én in de maatschappij, zullen we deze masculiene feiten eerst moeten herkennen, en daarna erkennen. Op relationeel vlak geeft poëet en auteur Jeremie Lotemo krachtige woorden aan dit fenomeen. In onderstaand stuk verwijst hij ook naar onze maatschappij. Dat wat meetbaar is wordt gewaardeerd. Dat is een typische masculiene manier van systeeminrichting. En, helaas onvoldoende om een duurzame wereld te creëren. We hebben een balans van masculiniteit én femininiteit nodig voor krachtige duurzame en liefdevolle creaties, zoals onze maatschappij. En, eerlijk gezegd een ietsepietsie meer femininiteit als je de Fibonaccireeks in werking wilt stellen. Maar dat is een ander verhaal. En Jeremie Lotemo kun je onder andere op Instagram volgen: @byermeas
A woman’s desire to remain busy at all times, to not be dependent on anyone, to be in control of every aspect of her life is a collective trauma response to try to cope with living in a world that is fixed on making sure she feels powerless, unsafe, misunderstood and disposable.
Remaining busy and trying to control everything doesn’t allow the feminine to actually be in the body which then disconnects her from both her heart and her womb – the source of not only her intuition but her connection to all of life.
Feminine power is what makes up everything in our world but is does so through intangible and unseen ways such as inspiring, allowing us to access compassion, to extend empathy, to honor one another, to live from our hearts, to aspire for unity, and to manifest a life that truly feels good instead of looks good.
But because these are intangible and cannot be measured only felt, they aren’t as valued and appreciated as masculine power which manifests in tangible ways and can be measured.
This is why when a woman determines her value based on how busy she’s been lately or the things she’s accomplished she is not in her power because that is not where it lies, but in competition with masculine powers and seeking approval from a world that is determined to misunderstand her.
It’s in the act of resting, being at ease and in flow that a woman feels most in her feminine because it allows her to be fully in her body, live from her heart, and tune to the rythms of her womb.
The statement “happy wife, happy life” just means when a woman is truly safe to be in her feminine, life has a different brightness to it, the joy of heaven feels complete and somehow all things begin to spin in the direction of love, fulfillment, and ease.
Jeremie Lotemo
Foto via Unsplash van Tavin Dotson